Stanisław Barańczak był współtwórcą Nowej Fali, teoretykiem i tłumaczem literatury, współzałożycielem i działaczem KOR-u, za działalność opozycyjną objętym zakazem druku i usuniętym z pracy na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przywrócony dopiero po interwencji "Solidarności" w 1980 roku.
Wielokrotnie był wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla, od początku lat 80-tych, po wyjeździe z Polski, wykładał na najbardziej prestiżowej uczelni na świecie - na amerykańskim Harvardzie.
W 1968 roku ukazał się jego pierwszy tomik wierszy "Korekta twarzy". Jako jeden z liderów "Pokolenia '68" w swojej twórczości dał świadectwo nie tylko przeżyciom Marca '68 i Grudnia '70, ale też codziennego życia w PRL-u. Od początku kreował nową poetykę, nazwaną "nowo-falową", którą cechowała demaskatorska postawa wobec języka propagandy. I tak, niechcący, wkroczył swoją poezją w sferę polityki.
CZYTAJ TAKŻE: "Talentami Barańczaka można obdzielić kilka osób" >>>