O powstaniu nowej instytucji poinformowała PAP producentka Katarzyna Koślacz z Fundacji Chór Kobiet.
"Instytut działa od początku września 2019 r. w berlińskim Teatrze Maxima Gorkiego i jest centrum warsztatowym pracy z kolektywnym głosem/ciałem oraz językiem oraz laboratorium społecznym, które działa na rzecz budowania otwartych, różnorodnych wspólnot oraz wzmacniania strategii oporu i krytyki wobec przemocy w życiu społecznym" - napisała Koślacz.
Podkreśliła, że prace w Instytucie Politycznego Głosu skupiają się na poszukiwaniu "odpowiedzi na pytanie: jak używać głosu dla wolności?".
Zakres prac w Instytucie określono w następujących punktach: 1. "Instytut wchodzi na tereny sporne, nie waha się przekraczać zasadę +no platform+ i reguły poprawności politycznej; 2. Instytut jest otwarty na pracę z osobami o skrajnych poglądach, korzysta z języków i głosów radykalnych kontr-publiczności, spotyka dosłownie ciała i języki Innych; 3. Zespół performerski Instytutu eksperymentuje w dziedzinie nowoczesnych technik ciało/głos i polifoniczności; 4. Chór Choreo inicjuje prace nad techniką taneczną i choreografią kolektywności; 5. Instytut tworzy chórowe libretta, manifesty, odezwy, inicjuje debaty społeczne, akcje performatywne i polityczne interwencje w przestrzeni publicznej; 6. Instytut inicjuje prace w praktycznym wymiarze w duchu intersecional feminism i pamięci zbiorowej; 7. Instytut podejmuje pracę i badania nad warsztatem nowego społeczeństwa – praktykami zabierania głosu, oddawania głosu, słuchania i słyszenia".
Jak napisała Koślacz, nowoczesny chór tragiczny "tworzony jest przez wielojęzyczny, postnarodowy zespół performerski – ludzi różnych kompetencji, doświadczeń życiowych, wyznań, postaw, w różnym wieku, o różnym stopniu sprawności ruchowej, intelektualnej, społecznej".
"Podstawą budowania kolektywnego głosu Chóru jest praca warsztatowa oparta na stworzonym przez Martę Górnicką autorskim treningu wokalno-aktorskim głos/ciało zmierzającym do odnalezienia organicznego głosu" - podkreślono w przesłanej PAP informacji.
Pierwszy zespół nowoczesnego chóru tragicznego – Chór Kobiet – powstał w 2010 r. w Instytucie Teatralnym w Warszawie z inicjatywy Marty Górnickiej jako realizacja idei odzyskania kolektywnego kobiecego głosu na publicznej scenie oraz stworzenia estetycznej, formalnej i ideologicznej koncepcji teatru, która łączy źródłową dla zachodniej sceny siłę zbiorowego głosu/ciała z krytyką języka.
W kolejnych latach Chór Kobiet wypracował swój język i formułę pracy. Jego spektakle były pokazywane wielokrotnie w całej Europie podczas ponad 60 najważniejszych festiwali teatralnych (m.in. Berliner Festspiele, Zurcher Theater Spektakel, Athens-Epidauros Festival, Saints Interdits Festiwal Lyon, a także w Indiach, Anglii, Rosji, Irlandii i Japonii). Chór działał i interweniował w miejscach zapalnych społecznie i politycznie: pracował z romską społecznością na Słowacji (Chór Romów), muzułmańskimi kobietami, dziećmi i izraelskim żołnierzami w Tel Awiwie - "Matka Courage nie będzie milczeć".
Chór na czas wojny wystawiał "Konstytucję na Chór Polaków" w Warszawie, a także wypowiadał tekst niemieckiej konstytucji przed Bramą Brandenburską w Berlinie i z budynku Bundesverfassungsgericht w Karlsruhe.