O co chodzi w pracy?
Dyptyk jest najkrótszą formą opowieści fotograficznej. Na przestrzeni wieków ewoluował od tabliczek do notowania, przez prywatny modlitewnik, nastawę ołtarzową w sztuce sakralnej, dwa malowidła przedstawione obok siebie lub zawarte w jednej ramie, aż po współczesne zestawienie dwóch fotografii. W każdej z tych form kluczowa jest relacja
między przedstawianymi obrazami.
Jako utwór znajdujący się pomiędzy pojedynczym zdjęciem a esejem fotograficznym, koncentruje się na przedstawianej opowieści z pominięciem początku, rozwinięcia i zakończenia. Myśl przewodnia, kompozycja lub porównanie treści naprowadzają odbiorcę na zawarty w dyptyku przekaz. Relacja, wokół której zbudowany jest dyptyk, jest ukryta, pozostawiona w wyobraźni widza, który może w dowolny sposób zinterpretować oglądane obrazy. Części dyptyku nawiązują do siebie lub sobie zaprzeczają. Zapatrzony chłopiec i lecące ptaki, kraty odbite na miękkim kobiecym portrecie kontrastują ze szklarnią pełną egzotycznych roślin. Człowiek idący przez miasto i na tle nieba. Krzyk tatuażu oraz martwe drzewo. Połówki twarzy jednej osoby, które za bardzo różnią się od siebie. Promienie światła, symbole, odnalezione w naturze powtórzenia elementów kompozycyjnych powodują, że fotografie stają się uniwersalne, ale i abstrakcyjne.
Cechą dyptyku jest odarcie każdej ze składających się na niego fotografii ze znaczenia, gdy są oglądane osobno, zwłaszcza gdy porówna się je z mocą przekazu, głębią myśli, unikalnością obserwacji zawartej w samym zestawieniu tych fotografii ze sobą. To zestawienie jest wartością dodaną. Dwie fotografię tworzą nowy obraz, który de facto istnieje wyłącznie w wyobraźni odbiorcy. A treść poszczególnych części przestaje mieć realne znaczenie. Pozostaje tylko relacja miedzy nimi.
Kim jest autorka?
Joanna Tkaczuk urodziła się w 1990 roku w Warszawie. Od najmłodszych lat interesowała się malarstwem i sztukami wizualnymi. W 2009 ukończyła Liceum Ogólnokształcące w Piasecznie. W latach 2009-2015 studiowała w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi, na kierunku Realizacja obrazu filmowego, tv i fotografia ze specjalnością Fotografia.
Jest autorką wystawy fotograficznej pt. „Indonezja”, która odbyła się w 2013, w łódzkim Centrum Informacji Turystycznej przy ul. Piotrkowskiej 87. Opiekunami artystycznymi byli prof. Mirosław Araszewski oraz Wyższa Szkoła Sztuki i Projektowania w Łodzi.
W czasie studiów czterokrotnie przyznano jej stypendium za wybitne osiągnięcia w nauce. W 2015 roku obroniła pracę magisterską z wynikiem bardzo dobrym. W tym samym roku praca fotograficzna Joanny Tkaczuk ukazała się w książce redakcji prof. Macieja Woźniczki i prof. Andrzeja Zalewskiego pt. „Wokół negacji”.
