14 lutego, prawdopodobnie w kieleckim Wojewódzkim Domu Kultury, ma odbyć się jubileuszowy, podsumowujący 50-lecie działalności artystycznej, koncert Villas. Koncert zapowiadany jest jako pożegnanie piosenkarki z estradą.

Violetta Villas, a właściwie Czesława Maria Cieślak, swoją karierę artystyczną piosenkarki estradowej, ale także śpiewaczki operowej i operetkowej, aktorki, kompozytorki i autorki tekstów rozpoczynała na początku lat 60. XX wieku. Jej głos charakteryzowany jest jako sopran koloraturowy o rozszerzonej skali, obejmującej 4 oktawy.

Reklama

Villas wykonuje zarówno muzykę rozrywkową jak i kompozycje klasyczne, arie operowe i operetkowe. Nagrywała również covery popularnych piosenek amerykańskich i francuskich. Wśród jej największych przebojów znajdują się m.in. "Do ciebie, mamo", "Nie ma miłości bez zazdrości", "Przyjdzie na to czas", "Szczęście" czy "Oczi cziornyje".

Artystka słynie także ze swego charakterystycznego wizerunku; wykreowała styl hollywoodzkiej gwiazdy lat 60., któremu jest wierna od lat. Na scenie nosi efektowne, balowe suknie; jej znak rozpoznawczy to także długie, gęste, kręcone blond włosy, o które - jak podkreśla w wywiadach - intensywnie dba.



Villas urodziła się 10 czerwca 1938 roku w Liege w Belgii. Tam też spędziła swoje dzieciństwo. W 1948 roku przyjechała z rodzicami do Polski i zamieszkała w Lewinie Kłodzkim. Tam rozpoczęła naukę muzyki, którą kontynuowała we Wrocławiu i Szczecinie. W 1959 r. podjęła naukę śpiewu u Eugenii Falkowskiej w Warszawie.

Skala głosu Villas i uzdolnienia wokalne zapowiadały Villas karierę operową, z której ostatecznie zrezygnowała, przyjmując propozycje występów estradowych i pierwszych nagrań radiowych (wiosną 1961 roku) z zespołami Bogusława Klimczuka i Edwarda Czernego.

Reklama

Wygrana piosenki "Dla ciebie, miły" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" zapewniła Villas udział w festiwalu w Sopocie w 1961 r. Na festiwalu tym wystąpiła także w roku następnym. Villas śpiewała też na międzynarodowych koncertach radiowych w Szwajcarii i RFN. W 1965 roku na III Festivalu International des Varietes et Music-Halls w Rennes we Francji zdobyła Grand Prix. Występowała też z koncertami w ZSRR, Czechosłowacji, Bułgarii i Rumunii.



W 1966 roku na osobistą prośbę szefa paryskiej Olympii, Brunona Coquatrixa, znalazła się w gronie artystów polskiego programu rewiowego Grand Music-Hall de Varsovie. Tam usłyszał ją producent, twórca spektakli rewiowych Frederick Apcar, na zaproszenie którego wyjechała do Las Vegas. Od grudnia 1966 r., przez trzy sezony, Villas była gwiazdą Casino de Paris, gdzie śpiewała piosenki, arie operetkowe i operowe w dziewięciu językach.

Piosenka i estrada ułatwiły jej kontakt z filmem. W USA partnerowała m.in. Glennowi Fordowi i Lee Marvinowi. Występowała z recitalami w telewizji, na scenie Teatru Syrena w Warszawie oraz na wielu estradach w kraju i za granicą, także w ośrodkach polonijnych Australii i kilkakrotnie w USA. Villas można było zobaczyć również w epizodycznych rolach w polskich produkcjach np. "Klubie profesora Tutki" Andrzeja Kondratiuka i "Dzięciole" Jerzego Gruzy.