Plakat, który trafia w sedno

1 W Polsce na Międzynarodowych Wystawach Satyrykonu w Legnicy zdobywał dwukrotnie Grand Prix i wielokrotnie złoto. Obcy wśród swoich i swój wśród obcych (z racji emigracji do Berlina) Lex Drewinski regularnie przekracza granicę nauczania, edukując jako profesor studentów projektowania graficznego po obu stronach Odry (FHP Poczdam i Akademia Sztuki, Szczecin). Jego usprawiedliwiona nieobecność bądź to po jednej lub drugiej stronie granicy pozwala mu na zachowanie dystansu, na ostrą i bardziej wnikliwą obserwację, a tym samym na krytykę zjawisk zachodzących na „bliskim“ Wschodzie i „obcym“ Zachodzie.

2 LexICON A-Z dobitnie określa styl i sposób myślenia artysty. Wcześniej LexICON A-Z został wytypowany i wystawiony w Centere Georges Pompidou w Paryżu jako obiekt zapowiadający XXI wiek. „Autor każdej literze przypisał pojęcie zrozumiałe w różnych szerokościach geograficznych. Są w kolekcji piktogramów zbrojenia, bieda, odwaga, nadzieja, dysydenci, trzęsienia ziemi, moda, nietolerancja, kidnaping, nacjonalizm, jakość i polityka, rewolucja i system, terroryzm, przemoc i kilka innych" (Władysław Serwatowski)

3 Sposób w jaki Lex Drewinski działa poprzez swoje prace na odbiorcę jest bezkompromisowy, doskonale czytelny, uderzający. Artysta, który od lat w swojej twórczości podejmuje najtrudniejsze tematy społeczne takie jak: głód, faszyzm, przemoc, rasizm, bieda i przesyt konsumpcji świata zachodniego, kieruje się zasadą: mniej znaczy więcej.

4 W minimalistycznej formie graficznej, o maksymalnie uproszczonych środkach wyrazu, nieraz za pomocą zaledwie jednego znaku zawiera złożoność problemu, który wziął na warsztat. Manipulując symbolami powszechnie występującymi w przestrzeni publicznej (np. wizerunkami znaków drogowych) i doskonale rozumianymi przez odbiorcę, nadaje im nowych znaczeń, dzięki czemu jego przesłanie przybiera na sile, a dialog z odbiorcą staje się żywy jak nigdy dotąd. Również w pracach satyrycznych pozostaje Drewinski konsekwentnie wierny swojej zasadzie: w plakacie odejmować znaczy dodawać.

5 U Drewinskiego granice pomiędzy plakatem, rysunkiem satyrycznym, felietonem lub wykładem naukowym praktycznie nie istnieją. Tak samo jak granice tematyczne poddawanych krytyce lub satyrze tematów jego prac. Wszędzie tam jest miejsce na humor lub satyrę. Jego nawet najbardziej poważne realizacje, takie jak np. Za pięć dwunasta (portret Adolfa Hitlera), Chiny, Bez tytułu (Kościół), Globalizacja lub Głód zawierają w sobie dozę humoru. Nierzadko czarnego, jak w jego plakatach, w których zbędny kolor jest często redukowany do czerni i bieli.

6

7

8

9