Twórczość Bakłanowa związana była głównie z jego doświadczeniami z II wojny światowej. Po ataku Niemiec hitlerowskich na ZSRR trafił jako 18-latek do Armii Czerwonej. Dosłużył się stopnia oficerskiego, został ciężko ranny w walkach i otrzymał kilka odznaczeń za męstwo.
W latach pieriestrojki był redaktorem naczelnym miesięcznika literackiego "Znamja", który zgodnie z polityką "głasnosti" (jawności) publikował utwory wcześniej zakazane przez cenzurę i poruszał temat zbrodni stalinowskich.
Jego książki, w tym wydane po polsku "Piędź ziemi", "Lipiec 1941 roku" czy "Poległych hańba się nie ima", były publikowane w ZSRR i za granicą. Bakłanow otrzymał w ZSRR i Rosji kilka odznaczeń państwowych.
O śmierci pisarza powiadomił Moskiewski Związek Pisarzy. Nie podano przyczyny śmierci.