W niedzielę wieczorem w Krakowie zmarł Adam Zagajewski - jeden z liderów literackiego pokolenia '68, wybitny poeta i eseista. Miał 75 lat.
"Mówił o sobie w swoich wierszach +Poeta+. Kochał Kawafisa. Studenci uwielbiali go, ponieważ miał szczególny dar do poezji - umiał o niej mówić. Pojawiał się zawsze dystyngowany, wyciszony, skupiony i długo zastanawiał się w dyskusjach nad odpowiedzią" - wspominała na Facebooku Tokarczuk.
Przyznała, że "lubiła jak czytał swoje wiersze: ze specjalną odświętną intonacją, jaka należy się tylko poezji".
Ulubiony wiersz
Noblistka zdradziła, że jej "ulubiony wiersz Adama" nazywa się "Prestidigitator". "W dziesięciu wersach oddaje całą istotę poezji i chyba pisania w ogóle" - oceniła.
Pisarka zacytowała także we wpisie wiersz:
Znajduje podziemne połączenia
przedmiotów
Związki które je
niegdyś łączyły
nim pojawiła się nasza
skrupulatna gadatliwość
Ocala je na moment
po czym z bolesnym uśmiechem
człowieka który przeżył swoich bliskich
patrzy jak znów toną.
"Adamie, żegnaj" - napisała Tokarczuk.
Adam Zagajewski urodził się we Lwowie w 1945 r. Poeta zadebiutował w 1967 r. na łamach "Życia Literackiego". Publikował także w "Odrze" i "Twórczości". W 1968 r. współtworzył krakowską grupę poetycką "Teraz", postulującą powrót do klarowności języka poetyckiego. Młodzi poeci domagali się zakorzenienia języka w codzienności, wzmocnienia jego wpływu na rzeczywistość. Zagajewski wraz z Julianem Kornhauserem stworzyli program ideowo-artystyczny formacji poetyckiej Nowa Fala, którego autorzy apelowali o pokazanie w sztuce "świata nie przedstawionego".
Pierwsze książki poetyckie Zagajewskiego - "Komunikat" (1972) i "Sklepy mięsne" (1975) - stanowiły właśnie realizację nowofalowego postulatu mówienia prawdy o otaczającej rzeczywistości i obnażania fałszu oficjalnego języka.
Zagajewski, związany z opozycją demokratyczną, po proteście wobec projektowanych zmian w Konstytucji PRL został w 1975 roku objęty zakazem druku. W 1976 roku współtworzył i redagował niezależne pismo "Zapis". W 1982 roku wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z miesięcznikiem "Kultura" i "Zeszytami Literackimi". Powrócił w 2002 r. i zamieszkał w Krakowie.
Jest autorem takich zbiorów wierszy jak m.in. "List. Oda do wielości" (1983), "Jechać do Lwowa" (1985) oraz "Płótno. Paryż" (1990) "Ziemia ognista" (1994), "Trzej aniołowie" (1997), "Pragnienie" (1999), "Asymetria" (2014), "Lotnisko w Amsterdamie" (2016), "Prawdziwe życie" (2019). Cenione były także jego tomy eseistyczne, jak "Dwa miasta" (1991) "W cudzym pięknie" (1998), "Obrona żarliwości" (2002), "Poeta rozmawia z filozofem" (2007), "Substancja nieuporządkowana" (2019).
