Białoruś okiem zagranicznych fotografów w książce "Stand By"

1 Projekt, podczas którego powstawały materiały do książki, trwał dwa lata. Był to czas, kiedy fotografowie chcieli zebrać materiał, aby pokazać codzienne życie Białorusi, gdyż sprawy pozornie dalekie od świata polityki i reżimu Łukaszenki, są nieobecne w relacjach medialnych nadawanych na całym świecie. Trudno im jednak było zrozumieć Białoruś. Jak przedrzeć się przez dwoistość natury kraju? Jak odkrywać warstwy, a pod nimi prawdę? Czy ona istnieje? Czy da się ją pokazać? Jak dotrzeć do ludzi? Ale jeszcze trudniej było opowiedzieć cokolwiek o Białorusi po powrocie. Zająć stanowisko w sprawie Białorusi. Czy robienie książki fotograficznej to działanie polityczne? Fotografowie trafili do różnych miejsc, dotknęli różnych tematów: Puszcza Białowieska i jej miejsce w życiu społeczności nadgranicznej, biuro matrymonialne dla zagranicznych klientów, weteranki Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, emigracja zarobkowa Białorusinów do US A, współczesna interpretacja II Wojny Światowej, zwycięzcy konkursów państwowych, manifestowanie przekonań poprzez modę uliczną. Efektem tego projektu jest książka „Stand By”.

2 "Do przyjrzenia młodym ludziom skłoniły mnie słowa 25 letniego Siergieja „że odzież dla Białorusinów to drugie ja”. Przy jednoczesnych głosach, że Białorusini nie posiadają własnej tożsamości, praca jest próbą przyjrzenia się kim są młodzi Białorusini."

3 Agnieszka Rayss "Weteranki" Seria portretów weteranek wielkiej wojny ojczyźnianej, inspirowana lekturą Swietłany Aleksijewicz „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety”.

4 Spotkania z kobietami u schyłku życia, które wojna została u progu dorosłego życia. Skłaniają one do pytań o skłonność do poświęceń, o to, czy Białoruś jest ich ojczyzną czy pozostanie nią raczej Związek Radziecki. Spotkania te uświadamiają także w jak różny sposób pisana jest historia kraju bohaterek i autorki zdjęć.

5 Andrei Liankevich "Żegnaj Ojczyzno!" "Na Białorusi wszystko zaczęło się od II Wojny Światowej – opowieść, ideologia, propaganda. Każdy Białorusin wie – to myśmy zwyciężyli. Najważniejsze święta upamiętniają właśnie Wojnę, główne ulice Mińska noszą nazwiska bohaterów wojennych. Żyjemy, jakby wojna skończyła się przed chwilą. A raczej propaganda tak żyje. Bo zwykli ludzie nie maja pojęcia, kim są patroni ulic, na których stoi ich dom."

6 "Dlatego zacząłem fotografować ludzi, którzy biorą udział w rekonstrukcjach historycznych, zwłaszcza jako „padli żołnierze”. Robiłem też zdjęcia specjalnym wojennym butelkom wódki. Do mojego projektu wykorzystałem zdjęcia bohaterskich ulic Mińska prezentowane w Google, łącząc je z archiwalnymi zdjęciami wojennych bohaterów. Jednak najważniejszą częścią mojej opowieści jest historia mojego ojca. Jest on jedynym członkiem mojej rodziny, który poszedł do wojska. Jestem bowiem Polakiem żyjącym na terenie przyłączonym do ZSRR przed samym wybuchem wojny w 1939 roku, a Sowieci takim ludziom nie ufali."

7 Jan Brykczyński "Primary Forest" "Obraz Puszczy Białowieskiej wykonany przez przyglądanie się jej odbiciom – zrobionym ręką człowieka przedstawieniom i wyobrażeniom. Portret Puszczy wykonany do niej plecami. Fotografuję sposób, w jaki Puszcza wpływa na wnętrza domów prywatnych i instytucji w miejscowościach położonych w bezpośredniej bliskości lasu."

8 "Pokazuję również współczesne wnętrza białoruskiej prowincji, w których funkcjonują elementy pochodzące z Puszczy, a także jej przedstawienia czy imitacje. Te przedmioty z jednej strony mówią o związku ludzi z lasem, o znaczeniu Puszczy w świadomości Białorusinów, jak i o bardziej instytucjonalnych jej przedstawieniach. Białoruś nie ma morza. Nie ma gór. Białoruś ma Puszczę."

9 Justyna Mielnikiewicz "Miasto Kobiet" Miejscowe kobiety czekające na zagranicznego męża.

10 "Projekt jest opowieścią o właścicielce białoruskiej agencji matrymonialnej dla obcokrajowców i 11 jej klientach. Przełamuje ona wiele stereotypów dotyczących agencji matrymonialnych i ukazuje głębsze społeczne podłoże typowe dla całej Białorusi, gdzie mężczyźni są zepsuci poprzez otaczające ich niezliczone ilości pięknych kobiet a zachodnia koncepcja feministyczna staje się względna. Agencja otwiera nowe możliwości w miejscu, gdzie możliwości wyboru są bardzo ograniczone."

11 Manca Juvan "Homeland" “Homeland” to projekt skupiony na białoruskiej społeczności mieszkającej w Nowym Yorku – mieście od wieków przyciągających imigrantów z całego świata. Ślady przeszłości, współczesne miejsca oraz te, które odeszły w zapomnienie, cele na przyszłość – wszystkie one opowiadają historie konkretnych osób pochodzących z różnych środowisk, będących w różnym wieku, których połączyło marzenie o lepszym życiu.

12 "Pierwsza wielka fala Białorusinów zawitała do Nowego Yorku na przełomie XIX i XX wieku i od tego czasu wciąż uciekają przed przemocą i trudnościami ekonomicznymi." Zdjęcia zostały wykonane w Nowym Yorku i na Białorusi.

13 Rafał Milach "Zwycięzcy" "Wszystko jest w porządku, przyroda wspaniała, ludziom żyje się dobrze, kryzysu nie ma. Jest czysto, budynki odmalowane, sprzedaż ziemniaków w kołchozach wzrasta. Milicjanci łapią przestępców, a pionierzy z Kozłówki śpiewają radosne pieśni. Tylko gdzieniegdzie spod farby na murze przebija napis „Bandyci na wolności, bohaterowie w więzieniach”. "

14 „Zwycięzcy” to portret Białoruskiej propagandy czyli tego czym władze na różnym szczeblu chcą się pochwalić przed publicznością