Zmarł Lech Raczak. "Człowiek teatru i opozycji demokratycznej"

Lech Raczak zasłabł na piątkowym przyjęciu noworocznym u prezydenta miasta; nie udało się go uratować.

Ewa Wójciak powiedziała PAP, że Raczak był ważną postacią nie tylko jako współtwórca ważnego dla kultury teatru. Nieskromnie uważam, że ten teatr, który robiliśmy razem, który robił także Lech Raczak, zasłużył się artystycznie, bo był rewolucyjny, wniósł wiele zmian w dziedzinie estetyki teatralnej, ale przede wszystkim konsekwentnie był bardzo ważną częścią opozycji demokratycznej, co doprowadziło do zmian w Polsce. Już te dwie rzeczy wystarczą, by mieć szacunek i uznanie i by go pamiętać na zawsze jako człowieka teatru i bardzo ważnego człowieka opozycji demokratycznej – powiedziała PAP Wójciak.

Leszek to kawał mojego życia, element mojej młodości, kształtowania się mojej drogi w teatrze. Gdy się poznaliśmy, byłam studentką pierwszego roku, współpracowaliśmy przez lata, uzupełniając się i wzajemnie się inspirując. Po naszym powrocie z politycznej emigracji nasze relacje zaczęły się komplikować. Jako zespół – mówię o Teatrze Ósmego Dnia – już się nie dogadywaliśmy. Ostatecznie Leszek zdecydował się iść za głosem serca, próbując tworzyć z żoną i przyjaciółmi alternatywny do naszego zespół – mówiła PAP Wójciak.

Jak dodała, Raczak współpracował też z teatrem tradycyjnym, wnosząc tam doświadczenia teatru alternatywnego i wzbogacając w ten sposób teatr repertuarowy.

W ostatnich latach spotykaliśmy się na rozmaitych manifestacjach w obronie sądów, demokracji, kobiet. Widzieliśmy się z daleka na tych samych placach. Leszek w ostatnim czasie żył w obliczu różnych chorób, wciąż palił dużo papierosów, trochę igrając z losem. Wczoraj wszyscy byli wstrząśnięci tym, co się stało – powiedziała.

Lech Raczak urodził się w 1946 roku. Był reżyserem, dramaturgiem, autorem scenariuszy teatralnych i teatrologiem. W 1964 roku był współzałożycielem Teatru Ósmego Dnia, w latach 70. i 80. był kierownikiem artystycznym i reżyserem przedstawień tego zespołu. Wraz z nim zapoczątkował w Polsce, jak podkreślają poświęcone Raczakowi teksty, okres teatralnej kontestacji – artystyczny protest przeciw nadużyciom władzy, skostniałym strukturom społecznym i stereotypowi w sztuce.

Był dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Poznaniu, dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta. Współpracował jako reżyser z niezależnymi zespołami w Polsce i we Włoszech oraz z licznymi teatrami dramatycznymi.

W 2018 r. Raczak został laureatem Nagrody Artystycznej Miasta Poznania za wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru.