Oto cały ranking wraz z opisem poszczególnych książek:


Miejsce 1
Jarosław Iwaszkiewicz "Dzienniki 1911-1955".
Oczekiwany już od dawna pierwszy tom dzienników jednego z najwybitniejszych polskich autorów XX w. okazał się literackim wydarzeniem roku 2007. Zbiór zapisków pisarza, znakomicie opracowany przez Agnieszkę i Roberta Papieskich, obejmuje lata 1911 - 1955. Czytelnik, który spodziewa się tu literackiej kreacji na miarę "Dzienników" Gombrowicza, może jednak przeżyć zaskoczenie. Notatki Iwaszkiewicza to w znacznie większym stopniu intymny zapis codzienności, w którym znajdziemy zdarzenia i doniosłe, i banalne. "Dziennik" autora "Panien z Wilka" pozwala poznać życie pisarza w wymiarze społecznym, politycznym, ale też prywatnym, rodzinnym, uczuciowym. Dwa kolejne tomy obejmować będą lata 1956 - 1963 i 1964 - 1980.

Miejsce 2
J.M. Rymkiewicz "Wieszanie"

Autor Zachodu słońca w Milanówku w ostatnich latach doceniany był głównie za twórczość poetycką. W Wieszaniu powraca do tematu realiów historycznych dawnej Polski, podejmowanego już między innymi w książkach o Mickiewiczu, Fredrze i Słowackim. Jarosław Marek Rymkiewicz cofa się tym razem do czasów insurekcji kościuszkowskiej i stawia pytanie o możliwość zmiany biegu historii. Czy nieznane dotąd epizody z tamtego okresu były w stanie radykalnie zmienić dzieje polskiego narodu? Wieszanie to lektura fascynująca, ale też zmuszająca do refleksji nad aktualną sytuacją Polski w Europie. Rymkiewicz demaskuje mechanizmy historii, pokazując nasz realistyczny, choć nie zawsze optymistyczny obraz.

Miejsce 3
T.S. Eliot W moim początku jest mój kres

Nagrodzony w roku 1948 Thomas Stearns Eliot to jeden z najwybitniejszych poetów dwudziestowiecznych i zarazem największych nowatorów poezji ubiegłego stulecia. W Polsce silnie inspirował Miłosza, który przetłumaczył słynną Ziemię jałową, ślady fascynacji Eliotem znajdziemy też u Herberta i wielu innych. W moim początku jest mój kres to pierwsza prezentacja niemal całego dorobku poetyckiego T.S. Eliota w doskonałym tłumaczeniu Adama Pomorskiego. Lekturę ułatwiają gęste przypisy, którymi tłumacz opatrzył utwory. Z wydanego przez Świat Książki zbioru wyłania się chwilami nieznane dotąd oblicze Eliota. Jego wiersze wymagają od czytelnika wysiłku intelektualnego, ale to lektura fascynująca, wieloznaczna, metafizyczna i refleksyjna, choć momentami też pełna lekkości i humoru.

Miejsce 4
W.G. Sebald Austerlitz

Twórczość zmarłego tragicznie przed sześciu laty W.G. Sebalda, choć objętościowo skromna, odegrała doniosłą rolę we współczesnej literaturze niemieckiej. Powieść Austerlitz krytycy określili mianem opus magnum Sebalda. Autor w bezlitosny sposób rozprawia się w niej ze zbrodniami hitleryzmu, domaga się pamięci, zarzucając rodakom zbyt łatwą ucieczkę w wyparcie traum. Książka Sebalda to opowieść o powrocie do korzeni, wędrówce po obszarach wypartej pamięci, jaką odbywa Jacques Austerlitz, bohater żydowskiego pochodzenia, który wychował się w rodzinie brytyjskiego pastora. Literatura najwyższej klasy, pełna nawiązań, balansująca na granicy faktów i fikcji literackiej.

Miejsce 5
S. Mrożek, W. Skalmowski Listy 1970 - 2003

Poznali się w 1952 roku. W międzyczasie Sławomir Mrożek został wybitnym pisarzem, a Wojciech Skalmowski wybitnym orientalistą. Po roku 1968 obaj wylądowali na emigracji. Skalmowski wykładał na uniwersytecie w Leuven, pod pseudonimem Maciej Broński publikował też recenzje i szkice w paryskiej Kulturze. Ich korespondencja zaczęła się od drobnej polemiki, by przetrwać trzydzieści lat. Listy Mrożka i Skalmowskiego z lat 1970 - 2003 to zapis intelektualnego dialogu dwóch wielkich intelektualistów, ale też świadectwo pewnej epoki. Dwaj przyjaciele piszą o polskości, emigracji, polityce, stawiając sobie nieustanne pytania o własną tożsamość.

Miejsce 6
Z. Haupt Diabeł baskijski

Diabeł baskijski jest najobszerniejszą jak dotąd edycją twórczości Zygmunta Haupta, pisarza niesłusznie w ostatnich latach zapomnianego. Nowe wydanie utworów mistrza krótkiej formy i bacznego obserwatora swojej epoki to szansa na przywrócenie Haupta do kanonu największych nazwisk polskiej literatury współczesnej.

Miejsce 7
O. Tokarczuk Bieguni

Najnowszą powieść Olgi Tokarczuk wydawca zapowiadał jako największe wydarzenie literackie 2007 r. Powrót autorki Domu dziennego, domu nocnego nie okazał się niewypałem. Krytycy docenili w Biegunach dojrzałość pisarską Tokarczuk i jej odwagę w prezentowaniu własnej wizji świata.

Miejsce 8
V. Wolf Chwile wolności. Dzienniki

Dzienniki Virginii Woolf to wyjątkowa publikacja wybitnej pisarki, eseistki i feministki. Jej zapiski dają wielowymiarowy obraz życia artystycznego postwiktoriańskiej Anglii, pogłębiają też portret psychologiczny autorki, której kultura masowa nadała etykietkę skandalistki.

Miejsce 9
O. Pamuk Nazywam się Czerwień

Książkę Pamuka porównywano często do słynnego Imienia Róży Umberto Eco. Szesnastowieczny Stambuł, morderstwo, zagadka filozoficzna i wątek miłosny. Nazywam się Czerwień jest najpopularniejszą książką zeszłorocznego laureata Nagrody Nobla. Przetłumaczono ją na 24 języki, a w 2003 r. nagrodzono prestiżową IMPAC Dublin Award.

Miejsce 10
J. Banville Morze

Nastrojowa opowieść o powrocie do mitycznej krainy dzieciństwa, przemierzaniu przestrzeni własnej pamięci, przemijaniu i doświadczeniu utraty. New York Times nazwał powieść Banville’a opowieścią o emocjonalnej odysei. Nagrodzona w roku 2005 Nagrodą Bookera powieść irlandzkiego autora trafiła do rąk polskiego czytelnika w przekładzie Jerzego Jarniewicza.































Reklama