Marcin Wicha urodził się w Warszawie w 1972 roku. Pracował jako grafik, w "Tygodniku Powszechnym" publikował komentarze rysunkowe, dla "Polityki" pisał felietony. Współpracował też z "Gazetą Wyborczą" i "Charakterami".

Reklama

"On nas uczulał na słowa"

"On nas uczulał na słowa i na to, żeby nie nadużywać wielkich liter i patosu. Nie możemy teraz napisać, że był wielkim pisarzem, a przecież był. Tylko powinniśmy znaleźć inne słowo. On by potrafił" - pożegnali kolegę dziennikarze "Polityki".

"Dziś w nocy odszedł Marcin Wicha. Wspaniały pisarz i grafik, wrażliwy, delikatny człowiek. Autor, który był z nami od dziesięciu lat. Na razie nie możemy znaleźć słów. Czujemy wielki smutek i ból. Jesteśmy myślami z żoną Marcina, Martą, i jego córkami. Marcinie, będzie nam Ciebie brakowało" - napisało Wydawnictwo Karakter, z którym autor był związany.

Reklama

Przełomowa druga książka

Eseistycznym debiutem Wichy była książka "Jak przestałem kochać design" z 2015 roku. Drugą książkę, "Rzeczy, których nie wyrzuciłem", wydał w 2017 roku. Otrzymał za nią Paszport Polityki, a także Nagrodę Literacką Nike i Nagrodę Literacką im. Witolda Gombrowicza.

Nominację do Nagrody Literackiej Nike dostał również za wydany w 2021 roku "Kierunek zwiedzania", za który to esej otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Siemka.

Rok później wydał zbiór felietonów"Nic drobniej nie będzie".

Książki dla dzieci

Pisał także książki dla dzieci, jak "Wielka księga Klary", "Klara: proszę tego nie czytać" czy "Niezwykła historia Sebastiana Van Pirka".