Premiera "Zaklętych rewirów" Henryka Worcella w Teatrze Telewizji. Podano DATĘ

Jak wyjaśniono na stronie Teatru Telewizji, akcja spektaklu Adama Sajnuka rozgrywa się w latach 30. XX wieku w Krakowie. Kilkunastoletni wiejski chłopak Roman Boryczko (Mateusz Banasiuk) zostaje przyjęty jako pomywacz do restauracji wielkiego hotelu "Pacyfik". Mieszka w obskurnej klitce z chłopcem z bufetu o imieniu Fryc. "Młody chłopak wspina się po szczeblach kelnerskiej kariery. Restauracja, w której pracuje, staje się symbolem zamkniętego świata, rządzonego bezwzględnymi zasadami walki o pozycję i przetrwanie" - napisano w zapowiedzi spektaklu.

"Ogromnym walorem +Zaklętych rewirów+ jest to, że przedstawiony świat i wydarzenia z lat 30. ubiegłego wieku pozostają wciąż aktualne w kontekście współczesnej rzeczywistości, w której również ważne są hierarchiczne struktury i szalony pęd do kariery" - czytamy w informacji.

Autor faktycznie pracował jako młody kelner w Grand Hotelu przy ul. Sławkowskiej w Krakowie - wspominał w rozmowie z Polskim Radiem reżyser filmowej ekranizacji powieści Worcella Janusz Majewski. Przypomniał, że tam spotkał Michała Choromańskiego, którego się zaczął radzić i któremu pokazał swoje pierwsze rękopisy i który mu pomógł wydać książkę, nawet wymyślił mu tytuł i pseudonim literacki, Henryk Worcell. Jak wiadomo, był to jakiś bohater powstania listopadowego. A sam Worcell, naprawdę Tadeusz Kurtyka, całkowicie zmienił swoje życie, bo postanowił pisać" - wyjaśnił Majewski.

Kim był Henryk Worcell?

Henryk Worcell, a właściwie Tadeusz Kurtyka (ur. 1 sierpnia 1909 r. w Krzyżu - zm. 1 czerwca 1982 r. we Wrocławiu) był polskim prozaikiem i publicystą. Szerszej widowni znany jest przede wszystkim ze zekranizowanych dzieł "Zaklęte rewiry" (reż. Janusz Majewski, 1975) i "Grzech Antoniego Grudy" (reż. Jerzy Sztwiertnia, 1975). Debiutancka powieść "Zaklęte rewiry" po raz pierwszy wydana została w roku 1936, później doczekała się kilku wznowień. W okresie powojennym w licznych opowiadaniach i publikacjach prasowych dokumentował życie polskich osadników w poniemieckich wsiach na ziemi kłodzkiej. W 1957 r. wraz z rodziną przeniósł się na stałe do Wrocławia, gdzie mieszkał do końca życia.

Inne wybrane dzieła Worcella to, m.in.: "Wojna się kończy o północy" ("Tygodnik Powszechny", 1945), "Najtrudniejszy język świata" (Wydawnictwo Śląsk, 1965), "Grzech Antoniego Grudy i inne opowiadania" (PIW, 1972), "Pogranicza. Opowieści autobiograficzne, z listów do Marii Kasprowiczowej, reportaże, artykuły, felietony, z Dziennika (1964-1977)" (Ossolineum, 1979) i "O czym rzeka szepce z deszczem" (Wydawnictwo Dolnośląskie, 1989).

Adaptacja i reżyseria - Adam Sajnuk. Scenografię i kostiumy zaprojektowała Katarzyna Adamczyk. Zdjęcia zrealizował Marek Bik. Muzyka - Igor Spolski i Michał Lamża. Choreografię opracował Jarosław Staniek.

Obsada: Agata Piotrowska-Mastalerz (Michalina), Mateusz Banasiuk (Romek), Mateusz Drężek (Fornalski), Mateusz Znaniecki (Heniek), Sebastian Cybulski (Adaś), Marek Kossakowski (Taras), Jakub Snochowski (Jędrek), Bartosz Adamczyk (Synaj), Maciej Skuratowicz (Albin), Jerzy Połoński (Ugor), Stanisław Banasiuk (Rotmistrz, Żyd, Baron, Mecenas, Senator, Aktor) oraz instrumentaliści: Michał Lamża, Piotr Aleksandrowicz, Wojciech Gumiński i Andrzej Kwiatkowski.

W 2012 r. Mateusz Banasiuk otrzymał za tę rolę w przedstawieniu stołecznego Teatru Konsekwentnego w reż. Adama Sajnuka Nagrodę Feliksa Warszawskiego.

Premiera - 9 stycznia o godz. 21.05 w TVP1.(PAP)

autor: Grzegorz Janikowski

gj/ dki/