Wspomnienia a rzeczywistość w powieści Juliana Barnesa

Powieść Juliana Barnesa to jedna z tych książek, które przemawiają w inny sposób w zależności od tego, na jaki etapie życia znajduje się czytelnik. Opowieść o przemijaniu, konfrontacji z przeszłością i tytułowym poczuciu kresu jednych skłoni do refleksji, innych wprawi w nostalgię, a znajdą się i tacy, którzy nie dostrzegą w niej nic więcej poza ciekawą i zaskakującą historią.

Bohater książki to mężczyzna w średnim wieku, który przez niespodziewany spadek po dalekiej znajomej wraca wspomnieniami do czasów swojej młodości, gdy miał zaledwie dwadzieścia kilka lat. Obrazy z temat tamtego okresu, które przechowywał w swojej pamięci okazują się być czymś zupełnie innym niż rzeczywistość. Kiedy po wielu latach przyjdzie mu skonfrontować się z własną przeszłością uświadomi sobie, że czas zniekształcił wiele faktów, a jego własne interpretacje niektórych wydarzeń daleko odbiegają od realiów. Czy bohater będzie w stanie zaakceptować nowy obraz przeszłości i jak poradzi sobie z nieco odmienną od dotychczasowej wizją samego siebie?

Reklama

Julian Barnes w powieści „Poczucie kresu” stawia kilka ważnych pytań, na które sam nie daje czytelnikowi odpowiedzi. Czym jest nasz przeszłość? Czy jest to zgodna z prawdą wizja minionych wydarzeń, czy też raczej zbiór naszych interpretacji, które na skutek upływu czasu i wielu procesów myślowych ulegają znacznym zniekształceniom? Jak bardzo wizja naszej młodości jest subiektywna? Jak postrzegamy samych siebie po latach i jak upływ czasu wypacza nasze wspomnienia?

Książka Barnesa mówi też o przemijaniu i życiowych podsumowaniach. Bohater cofa się wspomnieniami do lat młodości, analizuje swoje wybory i drogi jakimi potoczyło się jego życie. Przygląda się różnym etapom z perspektywy czasu i próbuje dociec, w jaki sposób stał się człowiekiem, którym jest obecnie.

Książka „Poczucie kresu” Juliana Barnesa ukazała się nakładem wydawnictwa Świat Książki