Jak koty wpłynęły na wielką literaturę. Słynni pisarze i ich pupile [GALERIA]

1 Koty i pisarze chadzają parami. Mruczki są towarzyszami literatów, bohaterami książek, inspiracją egzystencjalnych przemyśleń i źródłem codziennych utrapień. Do grona słynnych kociarzy dołączył właśnie Jarosław Iwaszkiewicz, za sprawą Bukasi Iwaszkiewiczówny, kotki o zwyczajnym wyglądzie i niezwykłym charakterze, bohaterki odkrytej po 80 latach „Kociej książki”. Niepozorna z wyglądu Bukasia, była piekielnie inteligentna. Mieszkała z rodziną Iwaszkiewiczów w latach 30. w Kopenhadze, gdzie Jarosław pełnił misję dyplomatyczną. Córki pisarza Marysia i Tereska traktowały ją jak siostrę, a Iwaszkiewicz ku uciesze dziewczynek pisał w jej imieniu listy z Kocienhagi. Bukasia stała się też bohaterką napisanej przez Jarosława i jego córki „Kociej książki”. Razem wymyślili inspirowane temperamentną kotką zabawne wierszyki, umieścili w książeczce swoje rodzinne powiedzonka, jak słynne: Co to kotu, co to kotu. Co to z kotem jest kłopotu. Dziś dzięki Bukasi wiemy, że poważny literat miał poczucie humoru i dystans do siebie.

2 Absolutnym kociarzem był Ernest Hemingway. W domu na Key West mieszkał z czterdziestoma mruczkami. Słabość do kotów tłumaczył prosto: „Posiadanie jednego kota prowadzi do posiadania następnego”. Proste też były jego sposoby, na zapewnienie opieki tak licznej kociej rodzinie. By koty miały stały dostęp do świeżego mleko kupił im krowę.

3 Wisława Szymborska mawiała, że Koty udały się Panu Bogu. Smutna kotka jej ukochanego Kornela Filipowicza stała się bohaterką jednego z najpiękniejszych wierszy noblistki – „Kot w pustym mieszkaniu” o powieści o odchodzeniu i pustce, jaką wywołuje śmierć bliskiej. Umrzeć — tego nie robi się kotu / Bo co ma począć kot / w pustym mieszkaniu.

4 W swoim domu w Kersku pod Pragą Bohumil Hrabal zajmował się literaturą i ukochanymi kotami. Zbawiony zostanę tylko dzięki miłości do kocurów – pisał. Gdy Hrabal umarł, niektórzy Czesi puścili plotkę, że stracił życie, karmiąc gołębie. A on je tracił i odzyskiwał przez całe lata, karmiąc koty.

5 Charles Bukowski miał jednego ukochanego kota o imieniu Factotum. Ale twierdził, że im więcej masz kotów, tym dłużej żyjesz. Sam dożył 73 lat, choć niektórzy sądzą, że wciąż chodzi po tym świecie.

6 Kocią naturę doskonale rozumie Stephen King. Pewnego mruczka uczynił głównym bohaterem swojej mrocznej książki „Oko kota”. Jak mówi koty to gangsterzy świata zwierzęcego, żyjący poza prawem i tam ginący.

7 Iwan, ukochany pupil Tadeusz Konwickiego zrobił jeszcze większą karierę. Doczekał się nie tylko książek ze swoim udziałem, ale także hasła w krzyżówkach. W bajce „Dlaczego kot jest kotem?” inteligentny kocur rozważa opcję bycia psem lub chłopcem, ale ostatecznie uznaje za najlepszy koci los.

8