Subskrybuj nas na Youtube
W projekcie uchwały czytamy, że Aleksander Fredro, autor "Zemsty", "Ślubów panieńskich", "Dożywocia", i wielu innych komedii, pisał teksty, które są uznawane za fundament polskiej tradycji teatralnej, a w czasach niewoli stanowiły wsparcie dla Polaków. Posłowie wyrażają uznanie dla dorobku Fredry. Przypominają też o wkładzie, jaki komediopisarz wniósł w życie polityczne oraz o jego zainteresowaniu sprawami obywatelskimi. Aleksander Fredro brał udział w kampanii napoleońskiej, za którą został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari i Krzyżem Legii Honorowej. Był też posłem galicyjskiego Sejmu Krajowego i członkiem Rady Narodowej Lwowskiej.
Aleksander Fredro, najwybitniejszy polski komediopisarz epoki romantyzmu, pamiętnikarz i poeta urodził się 20 czerwca 1793 roku. Jego utwory weszły na stałe do kanonu polskiej literatury i na deski teatrów.
Do najbardziej znanych komedii obyczajowych Fredry, oprócz "Zemsty" i "Ślubów panieńskich" należą też "Pan Jowialski", "Mąż i żona". Ukazują one życie codzienne szlachty galicyjskiej w pierwszej połowie 19. wieku. Pisarz, uważany za mistrza portretu psychologicznego, przedstawia w nich barwne i charakterystyczne typy sceniczne.
Aleksander Fredro był także autorem wspomnień "Trzy po trzy" z okresu służby w armii Księstwa Warszawskiego i udziału w wojnach napoleońskich oraz wierszy i aforyzmów. Jego bajki, jak na przykład "Małpa w kąpieli", "Zupa na gwoździu" czy "Paweł i Gaweł", są obowiązkowymi lekturami dla najmłodszych czytelników.
Pisarz tworzył z wieloletnimi przerwami, odmawiając publikowania niektórych utworów, między innymi z powodu ataków krytyki. Zarzucano mu kosmopolityzm, brak ducha narodowego w twórczości.
Ostatnie lata życia spędził z dala od świata, w gronie rodzinnym. Zmarł we Lwowie 15 lipca 1876 roku. Został pochowany w rodzinnej krypcie kościoła w Rudkach koło Lwowa.
Aleksander Fredro, hrabia herbu Bończa, urodził się 20 czerwca 1793 roku w Surochowie. Nauki pobierał w domu rodzinnym, nigdy nie uczęszczał do szkół publicznych. Wkrótce rodzina przeprowadziła się do Beńkowej Wiszni, a po śmierci matki w 1806 roku, Fredro przeniósł się wraz z ojcem do Lwowa.
W 1809 roku wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Trzy lata później wziął udział w wyprawie Napoleona na Moskwę. Za bohaterską postawę otrzymał krzyż Virtuti Militari oraz order Legii Honorowej.
W 1815 roku, po abdykacji Napoleona, wrócił do Beńkowej Wiszni, gdzie zajął się gospodarowaniem w rodzinnym majątku. Wstąpił także do lubelskiej loży wolnomularskiej.
W latach 40. XIX wieku Fredro wraz z rodziną zamieszkał we Lwowie. Od 1861 roku był posłem do Sejmu Krajowego, czynił starania o budowę w Galicji pierwszej linii kolejowej, organizował Towarzystwo Kredytowe Ziemskie i Galicyjską Kasę Oszczędności. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Akademii Umiejętności.
